Rørek Dagson var angivelig konge på Hedmarken i perioden 998-1021, sammen med sin bror Ring. Begge nevnes i Heimskringla som to av de fem kongene Olav Haraldsson sloss mot. Begge var sønner av Dag Ringson, angivelig etterkommere etter Harald Hårfagre og dermed kong Olavs egne slektninger.[1] I Olav den helliges saga skildres det hvordan Olav lot Rørek blindes, og hvordan den blinde Rørek senere forsøkte å drepe Olav med en dolk i kirka på Kristi himmelfartsdag.
Det hende seg helgetorsdag [Kristi himmelfartsdag], at kong Olav gjekk til høgmesse. Då gjekk bispen med prosession um kyrkja og leidde kongen, og då dei kom att til kyrkja, leidde bispen kongen til sæte hans nord i koren. Næmast honom sat kong Rørek, som han hadde for skikk, og heldt kappa for andlite sitt. Men då kong Olav hadde sett seg ned, tok kong Rørek på oksli hans med handi og kreista: «Pell-klæde hev du no, frende,» sagde han. Kong Olav svara: «No held dei ei stor høgtid til minne um at Jesus Kristus steig upp til himilen frå jordi.» Kong Rørek svara: «Eg skynar ikkje so mykje av det som De fortèl um Kristus, at det fester seg på hugen min. Eg tykkjer at mykje av det som De segjer er noko utrulegt, endå det hev hendt mange underlege ting i gamle dagar.» Men då messa byrja, stod kong Olav upp og heldt hendane upp yvi hovude sitt og lutte seg mot altaret, og kappa gleid ned av aksline hans. Då spratt kong Rørek upp, både fort og hardt, og stakk til kong Olav med ein kniv, og styngen kom i kappa ved herdane, då kongen hadde lutt seg undan. Klædi vart mykje sundskorne, men kongen vart ikkje såra. Då kong Olav merka dette yvifalle, sprang han fram på golvet, og Rørek stakk andre gongen etter han med kniven, men råka ikkje, og sagde: «Flyr du no, Olav Digre, for meg blinde mannen?» Kongen bad mennane sine taka han og leida han ut or kyrkja, og dei so gjorde. [2]
Det hende seg helgetorsdag [Kristi himmelfartsdag], at kong Olav gjekk til høgmesse. Då gjekk bispen med prosession um kyrkja og leidde kongen, og då dei kom att til kyrkja, leidde bispen kongen til sæte hans nord i koren. Næmast honom sat kong Rørek, som han hadde for skikk, og heldt kappa for andlite sitt. Men då kong Olav hadde sett seg ned, tok kong Rørek på oksli hans med handi og kreista: «Pell-klæde hev du no, frende,» sagde han. Kong Olav svara: «No held dei ei stor høgtid til minne um at Jesus Kristus steig upp til himilen frå jordi.» Kong Rørek svara: «Eg skynar ikkje so mykje av det som De fortèl um Kristus, at det fester seg på hugen min. Eg tykkjer at mykje av det som De segjer er noko utrulegt, endå det hev hendt mange underlege ting i gamle dagar.» Men då messa byrja, stod kong Olav upp og heldt hendane upp yvi hovude sitt og lutte seg mot altaret, og kappa gleid ned av aksline hans. Då spratt kong Rørek upp, både fort og hardt, og stakk til kong Olav med ein kniv, og styngen kom i kappa ved herdane, då kongen hadde lutt seg undan. Klædi vart mykje sundskorne, men kongen vart ikkje såra. Då kong Olav merka dette yvifalle, sprang han fram på golvet, og Rørek stakk andre gongen etter han med kniven, men råka ikkje, og sagde: «Flyr du no, Olav Digre, for meg blinde mannen?» Kongen bad mennane sine taka han og leida han ut or kyrkja, og dei so gjorde. [2]
