Myri-visa

«Myri-visa» er et skillingstrykk, en lokal sådan fra Bøherad. Visa er skrevet av en tjenestegutt som gikk med hudsko. Dette gjorde en enke narr av ham for, og hun sa at hun skulle dikte et vers om ham, hvis han kom igjen med hudsko. Kvelden etter kom gutten med lærsko på beina og visa i handa.

Teksten

1.Det er so fine enkjur i Lunde prestegjeld,
dom er so fin og snåle når dom i puss og stell
skal ut i selskap gå,
og glad du må visst vera du ei slik ei konne får.

2.Men det er ikkje mange som dit tor våga seg,
fær e dom ikkje rike og fine au attpå,
so kan dom gå sin veg,
og derfor får dæ væra eg kan'kje slik ei få.

3.Ja den som dom vil hava han må visst væra rar,
fær penger må han hava og dertil au ein gard,
så dom kan leva vel,
og pusse seg og stase som dom vil ha det sel.

4.Men det er au det same det er nok fleir igjen
som like bra kan væra som dem i puss og stell,
ei ser så stramme ut,
og dufsur etter ryggen det tek seg ikkje ut.

5.Det er no av dei somme som folk har under seg,
som jevnleg gjeng og grine: No må du nøyte deg,
og ikkje dra deg så,
for ellers kan du reise og ha deg her i frå.

6.Og du må ikkje klaga om kosten der er snå,
ti havrebrød og duppe det er no kraft å få,
fær den som arbei må,
og du tar ikkje syte om du må drive på.

7.Nei du må visstnok seia at det er nokså bra,
å komme til ein stand der du det så godt kan ha,
i kost og arbeidsskikk,
so du må visstnok seia: Det er vandt å få det slikt.

Kilder

• De gamle visene 5 med Alf Prøysen, Forlaget for Alle, Oslo 1983