Det var i fjor jag tjente som dreng

«Det var i fjor jag tjente som dreng» er et skillingstrykk som sto i «Arbeider-Magasinet» i 1930. Alf Prøysen tok den også med i visespalten sin i 1956 i «Magasinet for Alle». Skillingsvisen var velkjent for Prøysen også, og han skriver at hjemme på Ringsaker gikk visa bare under navnet «Visa hass Tater-Hjalmar».

Teksten

1.Det var i fjor jag tente dreng
hos tjukke Per på Nergårdseng
det var et farlig slit og sleng
på åker og på eng.
Der var gubben arg og kjerringa snål
det var dårlig mat til varje mål
det var sure epler og råtten kål
det var soknets sämsta gård.

2.Til høsten vil jag sluta her
da vil jag sega som det er
en flicka har jag fått så kjær
det børjade så her.
Det var en dag sa sola skjen
vi satt oss på en liten sten
for at hvila våra trøtta ben
det var jag og min Helen.

3.Vi satt på dikets kant så grann
med munn mot munn og hand i hand
vi satt på dikets kant så grann
og så på vatnet som rann.
Men da vi skulle oppat stå
hva illa hende det ju då
i diket fall vi både två
i bøljorna de blå.

4.Vi reiser opp en minnesten
til minne om våra trøtta ben
vi reser opp en minnesten
det var jag og min Helen
PÅ denne minnesten skal stå:
I diket falt vi båda två
og dermed börja vår kärlek slå
så ille kan det gå.

5.Jag sto opp med mi stora skam
Helena rakte jag min hand
og drog a opp på tørre land
og tok a i min favn,
Helena blev så hjärtans glad
fordi jag hjelpte henne så bra.
Hun tykte jag var god å ha
kan du gjette hva hun sa.

6.Det er den beste pojk jag vet
som reddat meg från dødlighet
som reddat meg från dødlighet
en gang vi satt og gret
og da vi hadde gretet slut
så tørka vi oss med en klut
og kysste så det rant på trut
og senn så var det slut.

7.Om fredag vi til presten gå
en lysning der vi redan får
kan hende det er laga så
vi blir et par vi två.
En pojk vi har så fin og grann
sin pappa liknar han minsann
og blir den andra likadan
blir jag en lycklig mann.

Kilder

• De gamle visene 2 med Alf Prøysen, Forlaget For Alle, Oslo 1973