Odelstakst

Odelstakst er den kjøpesum som en odelsberettiget person skal betale for en eiendom som er odelsjord. En odelstakst skal gjenspeile verdien av eiendommen ved fritt salg, men det skal tas hensyn til at eiendommen i hovedsak skal benyttes til landbruksformål. Odelsretten er befestet i Grunnlovens § 117: «Odels- og åsetesretten må ikke oppheves.»

Normalt vil en odelstakst bli satt betydelig høyere enn en åsetestakst.^{[trenger referanse]}

Reglene for odelstakst finnes i odelslovens § 49 og § 50:

• «§ 49. Verdsetjinga ved odelstakst skal gjerast på grunnlag av den bruk av eigedomen som er naturleg og pårekneleg etter tilhøva på staden, og som kan sameinast med at eigedomen hovudsakleg blir nytta til landbruksføremål.»
• «§ 50. Hefte på eigedomen som blir dekte av takstverdien kan løysingsmannen krevje avløyste, når dei er påhefta etter at foreldingsfristen tok til, jfr. § 40. Det same gjeld råderettar som er påhefta tidlegare, dersom dei er særleg tyngjande. Avtale om forpakting for lengre tid enn 5 år, og avtale om leige av husrom, kan løysingsmannen seie opp etter reglane i lov 25. juni 1965 nr. 1 om forpakting § 8 og lov 26. mars 1999 nr. 17 om husleieavtaler § 9-6, endå om avtala ikkje gjev høve til slik oppseiing.»

Se også

• Odelsrett
• Åsetesrett