Formel 1-sesongen 1956

Fra Wikipedia, den frie encyklopedi
FIA Formel 1-sesongen 1956
Forrige: 1955 Neste: 1957

Formel 1-sesongen 1956 var den syvende sesongen av FIAs Formel 1-verdensmesterskap. Sesongen startet 22. januar 1956 og ble avsluttet 2. september etter åtte løp. Mesterskapet ble vunnet av Juan Manuel Fangio, som tok sin tredje tittel på rad. I løpet av året ble det også kjørt en rekke Formel 1-løp som ikke inngikk i verdensmesterskapet.

Oppsummering av sesongen[rediger | rediger kilde]

Fangio gikk til Ferrari etter at Mercedes-Benz, som han vant tittelen med i 1954 og 1955, trakk seg ut av Formel 1. Ferrari kjøpte det nedlagte Lancia-teamets D50-biler og satte sammen et sterkt team bestående av Fangio, Eugenio Castellotti, Luigi Musso og Peter Collins. Fangio vant åpningsløpet i Argentina etter å ha overtatt Mussos bil etter at hans egen bil brøt sammen. Collins og Fangios teamkamerat i Mercedes, Stirling Moss, som nå kjørte for Maserati, sørget for den største utfordringen til Fangios tittelforsvar, og de vant to løp hver. Sesongen var åpen og de britiske teamene Connaught, Vanwall og BRM viste alle lovende takter.

Før sesongens siste løp, Italias Grand Prix, hadde Fangio en ledelse på åtte poeng over Collins og den stabile Jean Behra, som kjørte for Maserati. Den eneste måten han kunne miste tittelen var hvis han ikke tok noen poeng og Collins vant og satte raskeste runde. (Ettersom en fører bare kunne regne sine 5 beste løp med i sammendraget kunne ikke Behra vinne tittelen). Fangio brøt løpet, og da Musso ikke var villig til å dele bilen sin med Fangio hadde Collins en utmerket mulighet til å vinne sitt første mesterskap. Men Collins valgte i stedet, i et bemerkelsesverdig tilfelle av god sportsånd, å gi bilen sin til Fangio slik at argentineren kunne fullføre løpet på andreplass og vinne sin tredje tittel på rad.

Løpskalender og resultatsammendrag[rediger | rediger kilde]

Runde Løp Bane Dato Vinner Konstruktør Dekk Pole position Raskeste runde Rapport
1 Argentinas flagg Argentinas Grand Prix Buenos Aires 22. januar Italias flagg Luigi Musso
Argentinas flagg Juan Manuel Fangio
Italias flagg Ferrari E Argentinas flagg Juan Manuel Fangio Argentinas flagg Juan Manuel Fangio Rapport
2 Monacos flagg Monacos Grand Prix Monaco 13. mai Storbritannias flagg Stirling Moss Italias flagg Maserati P Argentinas flagg Juan Manuel Fangio Argentinas flagg Juan Manuel Fangio Rapport
3 USAs flagg Indianapolis 500 Indianapolis 30. mai USAs flagg Pat Flaherty USAs flagg Watson-Offenhauser F USAs flagg Pat Flaherty USAs flagg Paul Russo Rapport
4 Belgias flagg Belgias Grand Prix Spa-Francorchamps 3. juni Storbritannias flagg Peter Collins Italias flagg Ferrari E Argentinas flagg Juan Manuel Fangio Storbritannias flagg Stirling Moss Rapport
5 Frankrikes flagg Frankrikes Grand Prix Reims 1. juli Storbritannias flagg Peter Collins Italias flagg Ferrari E Argentinas flagg Juan Manuel Fangio Argentinas flagg Juan Manuel Fangio Rapport
6 Storbritannias flagg Storbritannias Grand Prix Silverstone 14. juli Argentinas flagg Juan Manuel Fangio Italias flagg Ferrari E Storbritannias flagg Stirling Moss Storbritannias flagg Stirling Moss Rapport
7 Vest-Tysklands flagg Tysklands Grand Prix Nürburgring 5. august Argentinas flagg Juan Manuel Fangio Italias flagg Ferrari E Argentinas flagg Juan Manuel Fangio Argentinas flagg Juan Manuel Fangio Rapport
8 Italias flagg Italias Grand Prix Monza 2. september Storbritannias flagg Stirling Moss Italias flagg Maserati P Argentinas flagg Juan Manuel Fangio Storbritannias flagg Stirling Moss Rapport

Konstruktører og førere[rediger | rediger kilde]

Følgende konstruktører og førere konkurrerte i Formel 1-verdensmesterskapet i 1956. Lista omfatter ikke de som bare deltok i Indianapolis 500.

Team Konstruktør Chassis Motor Dekk Førere Runder
Italias flagg Officine Alfieri Maserati Maserati 250F Maserati 250F1 2,5 L6 P Storbritannias flagg Stirling Moss 1–2, 4–8
Frankrikes flagg Jean Behra 1–2, 4–8
Argentinas flagg Carlos Menditeguy 1
Italias flagg Luigi Piotti 1
Brasils flagg Chico Landi 1
Italias flagg Gerino Gerini 1
Argentinas flagg José Froilán González 1
Italias flagg Cesare Perdisa 2, 4–7
Spanias flagg Paco Godia 4–8
Italias flagg Piero Taruffi 5
Italias flagg Umberto Maglioli 7–8
Italias flagg Luigi Villoresi 8
Sveriges flagg Jo Bonnier 8
Storbritannias flagg Owen Racing Organisation Maserati
BRM
250F
P25
Maserati 250F1 2,5 L6
BRM P25 2,5 L4
P


D

Storbritannias flagg Mike Hawthorn 1–2, 6
Storbritannias flagg Tony Brooks 2, 6
Storbritannias flagg Ron Flockhart 6
Uruguays flagg Alberto Uria Maserati A6GCM Maserati 250F1 2,5 L6 P Uruguays flagg Alberto Uria 1
Uruguays flagg Óscar González 1
Italias flagg Scuderia Ferrari Ferrari D50
555
Ferrari DS50 2,5 V8
Ferrari 555 2,5 L4
E


P

Argentinas flagg Juan Manuel Fangio 1–2, 4–8
Italias flagg Eugenio Castellotti 1–2, 4–8
Italias flagg Luigi Musso 1–2, 7–8
Storbritannias flagg Peter Collins 1–2, 4–8
Belgias flagg Olivier Gendebien 1, 5
Belgias flagg Paul Frère 4
Belgias flagg André Pilette 4
Spanias flagg Alfonso de Portago 5–8
Vest-Tysklands flagg Wolfgang von Trips 8
Frankrikes flagg Equipe Gordini Gordini T16
T32
Gordini 23 2,5 L6
Gordini 25 2,5 L8
E Frankrikes flagg Robert Manzon 2, 5–8
Belgias flagg André Pilette 2, 5, 7
Brasils flagg Hernando da Silva Ramos 2, 5–6, 8
Belgias flagg André Milhoux 7
Frankrikes flagg André Simon 8
Frankrikes flagg Ecurie Rosier Maserati 250F Maserati 250F1 2,5 L6 P Frankrikes flagg Louis Rosier 2, 4–7
Storbritannias flagg Vandervell Products Vanwall VW 2 Vanwall 254 2,5 L4 P Frankrikes flagg Maurice Trintignant 2, 4, 6, 8
USAs flagg Harry Schell 2, 4–6, 8
Storbritannias flagg Mike Hawthorn 5
Storbritannias flagg Colin Chapman 5
Argentinas flagg José Froilán González 6
Italias flagg Piero Taruffi 8
Storbritannias flagg Gould's Garage (Bristol)
Storbritannias flagg H.H. Gould
Maserati 250F Maserati 250F1 2,5 L6 D Storbritannias flagg Horace Gould 2, 4, 6–7
Italias flagg Giorgio Scarlatti Ferrari 500 Ferrari 500 2.0 L4 P Italias flagg Giorgio Scarlatti 2
Italias flagg Scuderia Centro Sud Maserati
Ferrari
250F
500
Maserati 250F1 2,5 L6
Ferrari 500 2.0 L4
P Italias flagg Luigi Villoresi 4
USAs flagg Harry Schell 7
Italias flagg Giorgio Scarlatti 7
Sveits’ flagg  Toulo de Graffenried 8
Italias flagg Piero Scotti Connaught B Alta GP 2,5 L4 P Italias flagg Piero Scotti 4
Frankrikes flagg Automobiles Bugatti Bugatti T251 Bugatti 2,5 L8 E Frankrikes flagg Maurice Trintignant 5
Italias flagg Luigi Piotti Maserati 250F Maserati 250F1 2,5 L6 P Italias flagg Luigi Villoresi 5–7
Italias flagg Luigi Piotti 7–8
Frankrikes flagg André Simon Maserati 250F Maserati 250F1 2,5 L6 P Frankrikes flagg André Simon 5
Italias flagg Scuderia Guastalla Maserati 250F Maserati 250F1 2,5 L6 P Italias flagg Umberto Maglioli 6
Italias flagg Gerino Gerini 8
Storbritannias flagg Connaught Engineering Connaught B Alta GP 2,5 L4 P


A

Storbritannias flagg Archie Scott-Brown 6, 8
Storbritannias flagg Desmond Titterington 6
Storbritannias flagg Jack Fairman 6, 8
Storbritannias flagg Les Leston 8
Storbritannias flagg Ron Flockhart 8
Storbritannias flagg Bob Gerard Cooper T23 Bristol BS1 2.0 L6 D Storbritannias flagg Bob Gerard 6
Storbritannias flagg Gilby Engineering Maserati 250F Maserati 250F1 2,5 L6 D Storbritannias flagg Roy Salvadori 6–8
Storbritannias flagg Bruce Halford Maserati 250F Maserati 250F1 2,5 L6 D Storbritannias flagg Bruce Halford 6–8
Australias flagg Jack Brabham Maserati 250F Maserati 250F1 2,5 L6 D Australias flagg Jack Brabham 6
Storbritannias flagg Emeryson Cars Emeryson 56 Alta GP 2,5 L4 D Storbritannias flagg Paul Emery 6
Sveits’ flagg  Ottorino Volonterio Maserati A6GCM Maserati 250F1 2,5 L6 P Sveits’ flagg  Ottorino Volonterio 7

Sluttresultat førermesterskapet 1956[rediger | rediger kilde]

Poeng ble gitt til de første fem plassene med henholdsvis 8, 6, 4, 3 og 2 poeng. 1 poeng ble gitt for raskeste runde. Poeng for delt kjøring ble delt likt mellom førerne, uansett hvor mange runder hver av dem hadde kjørt. Førere som hadde delt mer enn en bil under et løp fikk bare poeng for sin høyest plasserte bil. Kun de fem beste av løpene ble regnet med i sammendraget i verdensmesterskapet. I tabellen er tallene uten parentes poengene som ble regnet med i mesterskapet, mens tall i parentes er alle poengene.

Nr Fører ARG
Argentinas flagg
MON
Monacos flagg
500
USAs flagg
BEL
Belgias flagg
FRA
Frankrikes flagg
GBR
Storbritannias flagg
GER
Vest-Tysklands flagg
ITA
Italias flagg
Poeng
1 Argentinas flagg Juan Manuel Fangio 1* 1 / Ret 2* 1 / 4 1 Ret 4* 1 1* 2 1 / 8 1 30 (33)
2 Storbritannias flagg Stirling Moss Ret 1 3* 1 / Ret 5 1 / Ret Ret* 2 1* 27 (28)
3 Storbritannias flagg Peter Collins Ret 2 1 1 1 2 1 / Ret Ret1 / Ret 2 1 25
4 Frankrikes flagg Jean Behra 2 3 7 3 3 3 Ret1 / Ret 22
5 USAs flagg Pat Flaherty 1 8
6 Italias flagg Eugenio Castellotti Ret 4 1 / Ret Ret 2 10 1 Ret1 / Ret 8 1 / Ret 7.5
7 USAs flagg Sam Hanks 2 6
8 Belgias flagg Paul Frère 2 6
9 Spanias flagg Paco Godia Ret 7 8 4 4 6
10 Storbritannias flagg Jack Fairman 4 5 5
11 Italias flagg Luigi Musso 1 1 Ret Ret1 Ret 4
12 Storbritannias flagg Mike Hawthorn 3 10 1 Ret 4
13 Storbritannias flagg Ron Flockhart Ret 3 4
14 USAs flagg Don Freeland 3 4
15 Spanias flagg Alfonso de Portago Ret 2 1 / 10 1 Ret1 Ret 3
16 Italias flagg Cesare Perdisa 7 3 1 5 1 7 Ret 3
17 USAs flagg Harry Schell Ret 4 10 1 / Ret Ret Ret Ret 3
18 USAs flagg Johnnie Parsons 4 3
19 Frankrikes flagg Louis Rosier Ret 8 6 Ret 5 2
20 Italias flagg Luigi Villoresi 5 Ret 6 Ret Ret1 2
21 Brasils flagg Hernando da Silva Ramos 5 8 Ret Ret 2
22 Storbritannias flagg Horace Gould 8 Ret 5 Ret 2
23 Belgias flagg Olivier Gendebien 5 Ret 2
24 USAs flagg Dick Rathmann 5 2
25 Italias flagg Gerino Gerini 4 1 10 1.5
26 Brasils flagg Chico Landi 4 1 1.5
27 USAs flagg Paul Russo Ret* 1
Belgias flagg André Pilette 6 1 6 11 Ret 0
Italias flagg Luigi Piotti Ret 6 0
USAs flagg Bob Sweikert 6 0
Uruguays flagg Oscar Gonzalez 6 1 0
Uruguays flagg Alberto Uria 6 1 0
Frankrikes flagg Élie Bayol 6 1 0
USAs flagg Bob Veith 7 0
Sveits’ flagg  Toulo de Graffenried 7 0
USAs flagg Rodger Ward 8 0
Frankrikes flagg Robert Manzon Ret 9 9 Ret Ret 0
Frankrikes flagg André Simon Ret 9 0
USAs flagg Jimmy Reece 9 0
USAs flagg Cliff Griffith 10 0
Storbritannias flagg Roy Salvadori Ret Ret 11 0
USAs flagg Gene Hartley 11 0
Storbritannias flagg Bob Gerard 11 0
USAs flagg Fred Agabashian 12 0
USAs flagg Bob Christie 13 0
USAs flagg Al Keller 14 0
USAs flagg Eddie Johnson 15 0
USAs flagg Billy Garrett 16 0
USAs flagg Duke Dinsmore 17 0
USAs flagg Pat O'Connor 18 0
USAs flagg Jimmy Bryan 19 0
Sveits’ flagg  Ottorino Volonterio NC 0
Frankrikes flagg Maurice Trintignant Ret Ret Ret Ret Ret 0
Italias flagg Umberto Maglioli Ret Ret Ret1 0
Storbritannias flagg Bruce Halford Ret DSQ Ret 0
Argentinas flagg José Froilán González Ret Ret 0
Italias flagg Piero Taruffi Ret Ret 0
Italias flagg Giorgio Scarlatti DNQ Ret 0
Argentinas flagg Carlos Menditeguy Ret 0
USAs flagg Jim Rathmann Ret 0
USAs flagg Johnnie Tolan Ret 0
USAs flagg Tony Bettenhausen Ret 0
USAs flagg Jimmy Daywalt Ret 0
USAs flagg Jack Turner Ret 0
USAs flagg Keith Andrews Ret 0
USAs flagg Andy Linden Ret 0
USAs flagg Al Herman Ret 0
USAs flagg Ray Crawford Ret 0
USAs flagg Johnny Boyd Ret 0
USAs flagg Troy Ruttman Ret 0
USAs flagg Johnny Thomson Ret 0
Italias flagg Piero Scotti Ret 0
Storbritannias flagg Desmond Titterington Ret 0
Storbritannias flagg Tony Brooks Ret 0
Storbritannias flagg Archie Scott-Brown Ret 0
Storbritannias flagg Paul Emery Ret 0
Australias flagg Jack Brabham Ret 0
Belgias flagg Andre Milhoux Ret 0
USAs flagg Les Leston Ret 0
USAs flagg Ed Elisian Ret1 0
USAs flagg Eddie Russo Ret1 0
Sveriges flagg Joakim Bonnier Ret1 0
Storbritannias flagg Colin Chapman DNS 0
Nr Fører ARG
Argentinas flagg
MON
Monacos flagg
500
USAs flagg
BEL
Belgias flagg
FRA
Frankrikes flagg
GBR
Storbritannias flagg
GER
Vest-Tysklands flagg
ITA
Italias flagg
Poeng
Farge Resultat
Gull Vinner
Sølv 2. plass
Bronse 3. plass
Grønn Fullførte løp med poeng
Blå Fullførte løp uten poeng
Lilla Fullførte ikke (Ret)
Rød Kvalifiserte seg ikke (DNQ)
Svart Diskvalifisert (DSQ)
Hvit Startet ikke (DNS)
Blank Skadet eller syk (INJ)
Ekskludert (EX)
Møtte ikke opp (DNA)

Noter til tabellen:

  • Note 1: - Plasseringer delt mellom førere som delte bil.
  • * Raskeste runde (1 poeng)

Resultater fra løp utenom verdensmesterskapet[rediger | rediger kilde]

Øvrige Formel 1-løp i 1956, som ikke inngikk i verdensmesterskapet.

Løp Bane Dato Vinner Konstruktør Rapport
Argentinas flagg X Buenos Aires Grand Prix Mendoza 5. februar Argentinas flagg Juan Manuel Fangio Italias flagg Lancia-Ferrari Rapport
Storbritannias flagg IV Glover Trophy Goodwood 2. april Storbritannias flagg Stirling Moss Italias flagg Maserati Rapport
Italias flagg VI Siracusa Grand Prix Siracusa 15. april Argentinas flagg Juan Manuel Fangio Italias flagg Lancia-Ferrari Rapport
Storbritannias flagg XI BARC Aintree 200 Aintree 21. april Storbritannias flagg Stirling Moss Italias flagg Maserati Rapport
Storbritannias flagg VII BRDC International Trophy Silverstone 5. mai Storbritannias flagg Stirling Moss Storbritannias flagg Vanwall Rapport
Italias flagg IX Napoli Grand Prix Posillipo 6. mai Frankrikes flagg Robert Manzon Frankrikes flagg Gordini Rapport
Storbritannias flagg I Aintree 100 Aintree 24. juni Storbritannias flagg Horace Gould Italias flagg Maserati Rapport
Storbritannias flagg I Vanwall Trophy Snetterton 22. juli Storbritannias flagg Roy Salvadori Italias flagg Maserati Rapport
Frankrikes flagg IV Caen Grand Prix Circuit de la Prairie 26. august USAs flagg Harry Schell Italias flagg Maserati Rapport
Storbritannias flagg II Sussex Trophy Goodwood 8. september Storbritannias flagg Roy Salvadori Storbritannias flagg Cooper-Climax Rapport
Storbritannias flagg I BRSCC Formula 1 Race Brands Hatch 14. oktober Storbritannias flagg Archie Scott Brown Storbritannias flagg Connaught-Alta Rapport

Referanser[rediger | rediger kilde]


Eksterne lenker[rediger | rediger kilde]